Na een voorspoedige reis komen we s’avonds laat in Izmir aan. Omdat het al zo laat is nemen we een taxi naar ons hotel, althans, in tweede instantie worden we bij het goede hotel afgeleverd. De mensen hier hebben misschien wat minder fantasie aangezien de namen van de hotels nogal op elkaar lijken…

Na een korte nacht staan we op ons balkon van het uitzicht over de baai te genieten, als er opeens een stoet mensen aankomt die een giga Turkse vlag met zich meedragen. Een vlag van wel 500 m lang!

Het blijkt Onafhankelijkheidsdag te zijn, wat vooral hier in Izmir gevierd wordt. In 1922 versloeg Ataturk de Grieken.

Wij verlaten het hotel om langs de zee te wandelen, want Izmir ligt aan een grote baai. De receptioniste had ons een paar hotspots aangeraden die we volgens haar gezien moeten hebben voor we weer terug naar Nederland gaan. Omdat de komende dagen volgepland zijn met bedrijfsbezoeken, is dit de dag om Izmir te ontdekken.

Het is zonnig en 30 graden, maar door de zeebries is het heerlijk wandelen. Overal aan de hoge gebouwen langs de waterkant wapperen grote Turkse vlaggen en het lijkt er op dat veel Turken een vrije dag hebben vandaag, want we zijn niet de enigen die over de boulevard flaneren.

Bij een pier à la Scheveningen nemen we een kijkje. Dit blijkt een plek voor de rijkere Turken te zijn met chique bars en winkels. Je moet ook door een controle om daar binnen te komen. Onze tassen worden zelfs gescand. In de Westers aandoende winkels is het net als in Nederland Sale tot wel 70%. Wij kijken uit gewoonte even waar de kleding wordt geproduceerd. Het is Made in Turkey. Zouden de mensen die deze kleding maakten, een leefbaar loon hebben ontvangen?

Na een koffie (geen Turkse) lopen we verder om een beroemde lift te vinden. Deze Tarihi Asensor is in 1907 gebouwd door een rijke Jood om makkelijker van de kust op de berg te komen. Het is een prachtig bouwwerk omringd door groen.

Met een omweg (Jitske is gek op trappen…) lopen we naar het bazaar-achtige gedeelte van de stad, waar we in het Nederlands aangesproken worden door een Turk. Zijn zus woonde 22 jaar in Enschede en we móeten haar winkel zien. Kruip door, sluip door bereiken we haar winkel waar ze merk-kleding verkoopt van o.a. Chanel. Wij vertellen haar dat we ook een kledingwinkel runnen, iets anders van opzet, dat wel.

Na het kriskras wandelen door deze gezellige bazaar, lopen we terug richting het hotel. Een heleboel mensen lopen dezelfde kant op. Bij de boulevard is een plein afgezet voor allerlei festiviteiten. Als we door een politie-afzetting het hotel bereiken, begint er een straaljager show. Nog nooit eerder hebben we die van zo dichtbij gezien en gehoord. Angstaanjagend gewoon.