Vandaag bezoeken we de Orimpex, het naaiatelier van Ali, vlak voordat we het vliegtuig terug naar huis pakken en we weer over gaan tot de orde van de dag en heel veel werk moeten inhalen ;-). Het bedrijf ligt letterlijk aan de rand van Izmir, naast de wetlands waar soms zelfs flamingo’s te zien zijn.

Met Ali kunnen we Nederlands praten, want hij heeft zijn masters lang geleden in Groningen gedaan en is zijn bedrijf in 2007 samen met een Nederlandse zakenpartner gestart. Hij heeft zelfs een kantoor in De Meern, waar 2 medewerkers voor hem contacten onderhouden met en de distributie verzorgen voor klanten in de Benelux en het Westen van Duitsland. In 2012 heeft hij zijn partner uitgekocht.

Ali pendelt vaak tussen Nederland en Turkije maar hij doet het nu iets rustiger aan dan een paar jaar geleden. Het hele bedrijf doet het sinds een paar jaar rustiger aan; er was door de groeiende vraag naar eerlijke kleding te veel werk en dat deed de werknemers geen goed. Bovendien tikte de Fair Wear Foundation Ali op de vingers, omdat de werknemers te veel overuren draaiden.

Dat was voor Ali het moment om zich te bezinnen en zich alleen nog te richten op die klanten met wie hij een goede samenwerking had. Sindsdien is het leven van Ali en zijn medewerkers minder hectisch en leuker. “Te hard groeien is niet goed”, zegt hij.

Het bedrijf met ongeveer 100 medewerkers is druk bezig met de productie van de collectie voor volgende zomer, maar ook al druk met samples voor de winter van 2020. Als wij onze rondleiding door de fabriek krijgen, worden we meteen even voorgesteld aan de mensen van Recolution, een Duits merk dat wij (nog) niet verkopen en een beetje lijkt op ArmedAngels. Het zijn aardige jongens, zoals de meesten in de duurzame fashion wereld. De meeste merken en producenten kennen elkaar en gaan vriendschappelijk met elkaar om.

Het is leuk om even met hen kennis te maken en te zien wat zij bij Ali doen. De designer van Recolution is zelfs al bezig met het ontwerpen van de collectie van zomer 2021! Wij hebben net onze bestellingen voor de zomer van 2020 gedaan, maar zij zijn dus al weer een jaar verder aan het plannen.

Het is soms onvoorstelbaar hoeveel werk er aan vooraf gaat voor het uiteindelijke kledingstuk bij ons in de winkel hangt en we begrijpen door ons bezoek aan Turkije nog beter dat er een prijskaartje aan hangt. Van ontwerp tot eindproduct gaat het kledingstuk door tientallen handen.

Veel merken werken graag met Orimpex samen omdat het bedrijf goed is in en ook bereid is tot het produceren van relatief kleine collecties. Uit de fabriek van Ali komen meerdere van onze merken, Miss Green, Froy en Dind en ook King Louis produceert zijn GOTS-gecertificeerde collectie hier. (Vanaf volgend jaar zomer verkopen wij ook King Louie).

De rondleiding door de fabriek door Aytac en Beysu, (zij werken onder andere voor de collecties van Miss Green) is voor ons dan ook een feest van herkenning. We zien stoffen van de komende wintercollectie, die rollen stof liggen daar voor eventuele re-orders, mochten sommige stijlen zo goed lopen dat een merk besluit om nog wat bij te produceren.

Bij de sample-afdeling zien we de stoffen van Froy en Dind en King Louis waarvan we rokken en jurken hebben besteld voor de zomer van 2020. Op deze afdeling worden de samples gemaakt om te controleren of het model en de maatvoering echt klopt voordat een kledingstuk daadwerkelijk in productie wordt genomen. Bij Orimpex kun je overigens ook voor artwork voor de stoffen, het laten maken van stoffen en het maken van patronen terecht.

Op dit moment zijn de bestellingen voor zomer 2020 net binnen en begint eerst de productie van stoffen. Dat duurt vijf tot zes weken. Begin oktober beginnen de medewerkers met de productie van de eerste lichting zomerkleding die wij vanaf januari tot maart in plukjes binnen krijgen en dan volgt de rest van de productie van de zomerkleding. Tot in februari weer de orders voor volgende winter binnen komen en Orimpex begint aan de productie van die collectie. Never a dull moment hier.

De naaisters en naaiers werken in een soort ‘lopende band’ per kledingstuk; hoe ingewikkelder het artikel, hoe langer de band; een band is een aantal werkstations achter elkaar waar aan hetzelfde kledingstuk gewerkt wordt.

Even verderop aan de zelfde straat in dit ‘einde’ van miljoenenstad Izmir ligt nog een pand van Orimpex. Daar bevindt zich het magazijn met alle stoffen en hier gebeurt het snijden van de patronen uit de stof. Eerst worden alle rollen stof door een machine gehaald en gecheckt op oneffenheden. Daarna wordt op een brede lange tafel de stof uitgelegd en tegelijkertijd meerdere lagen van hetzelfde patroon uitgesneden met een grote computergestuurde machine.

Op een andere afdeling vindt de labeling en de kwaliteitscontrole van het eindproduct plaats. Elk kledingstuk wordt afzonderlijk gecheckt. Gonny vraagt of er veel ‘missers’ zijn. Het percentage missers ligt rond de 4%. Dat is goed, van makkelijke dingen als t-shirts is het percentage zelfs maar 2%, en dat is uitstekend. Ook op die manier wordt zo duurzaam mogelijk geproduceerd.

“Wat gebeurt er met die missers?”, vraagt Gonny. Die worden indien mogelijk gerepareerd of gaan naar de plaatselijke bazaar.